bat bekkeiluk

10 augustus
Vandaag gaan we onze eigen lendendoeken maken in het oerwoud. We vertrekken met twee mannen waarvan een traditioneel gekleed is met hoofdtooi en kralen en lendendoek, de hele mikmak en natuurlijk met een sigaret in de hand want iedereen rookt hier. Ik ben denk ik zonder te overdrijven de enige volwassene op het eiland die niet rookt. We gaan eerst met twee kano's een stukje de rivier op. Het is een hele tour om bij de kano's te komen want het was eerst banjir ( overstroming ) en nu weer lager water, hierdoor is de kade een prachtige modder glijbaan. Maar ik red het weer zonder al te erg uit te glijden. Gewoon op blote voeten gaat het best. Eenmaal aan de overkant lopen we door het oerwoud, af en toe staan we even stil om van al het moois om ons heen te genieten. Foto's van deze pracht aan natuur is niet te doen met onze telefoontjes. Je moet echt een goede fotograaf zijn met de juiste apparatuur om goed over te brengen wat je ervaart in zo'n bos. Het woud bestaat uit allemaal lagen waarin iedere keer weer andere planten en dieren groeien en leven, sommige bomen zijn wel 30 tot 40 meter hoog en op elk stukje bodem groeit iets. Op een gegeven moment moeten we stoppen, de mannen hebben de juiste boom gevonden . Ze gaan gelijk druk aan het werk en Herman werkt mee. Ze maken met hun kapmessen heel snel een plaats vrij waar we ons vrijer kunnen bewegen en zij beter kunnen werken. De boom wordt met het kapmes vakkundig omgehakt , hierna snijdt hij repen van de bast in de lengte eraf. De repen hebben een breedte van ongeveer 15 cm. De andere man en Herman halen de buitenste schors eraf want deze is niet flexibel, nu blijft alleen de aangroeilaag over met het cambium. Het cambium houdt de aangroeilaag strak bij elkaar en door het geheel plat te slaan met ter plaatse gemaakte houten hamers en het cambium dus kapot te slaan blijft er een in de breedte rekbare strook over. Het is nu heel soepel en kan inderdaad als stof om je heen geslagen worden. Tijdens het kijken naar de werkende mannen wil ik me een beetje vasthouden aan een liaan maar gelukkig kijk ik want er zit een hele dikke duizendpoot op. Morris, legen zijn neef waarschuwen we want hij staat eronder. Hij kijkt omhoog en loopt zo snel mogelijk naar een andere plek. Deze beestjes kunnen nl. gemeen bijten en zijn ook nog giftig. We mogen meehelpen met het plat slaan wat nog niet meevalt, ik sla te hard waardoor het kapot gaat en gaat scheuren wat later bij Legen nog voor iets leuks zorgt maar het is wel leuk om een beetje mee te werken . Ons werk wordt vriendelijk hersteld en hierna begint het verkleden. We moeten natuurlijk poedelnaakt zijn waar ik natuurlijk geen enkel probleem mee heb maar Herman is weer lekker preuts, Haha. Onze eigenste bushman durft zijn tollie niet aan ons te laten zien. De lach zit er goed in, ik ben vreselijk verbrand op mijn armen en benen dus ik trek mijn kleding uit en lijk erg op de Indonesische vlag. Rood-wit, iedereen vindt deze behaarde rood witte grote aap erg grappig om te zien. Ook Legen en Damian worden geholpen bij het aantrekken van de lendendoek. Ze zien er prachtig uit met hun slanke en gespierde lijven, wat zien Herman en ik er oud uit vergeleken bij de rest van de mannen.Het wordt een en al gegiegel in het woud, we filmen elkaar dat we door het woud lopen en poseren voor foto's. Herman zegt , nou mart en nu laat ik je zien hoe wij onze billen afvegen in de bush. Hij bukt bij een geschikt boompje met mos, schuift met zijn linkerhand zijn lendendoek van achter opzij en zegt: foto maken! De andere mentawai hoor je zoiets zeggen van: wat doe je nou? Herman legt het uit en ze schateren het uit van het lachen, we gaan allemaal zo op de foto en piesen bijna in onze lendendoek van het lachen. Hierna nog een groepsfoto , maar dan wel van onze achterwerken, weer schiet iedereen in de lach. Nu lopen we weer terug naar de kano's in onze lenden doeken. We willen zo het dorp in lopen. Altijd leuk toch om voor wat vermaak te zorgen. Het begint flink te regenen en Legen krijgt vreselijke uitslag bulten van de lendendoek . We gaan even schuilen bij een afdakje en Legen wilt hem uitdoen. De mentawai meneer wilt hem helpen en trekt zijn doek aan de voorkant wat omhoog, hij schrikt een beetje en moet lachen, we kijken met zijn allen en Het blijkt dat Legen zijn piemel door een gat steekt dwars door de doek heen. We komen niet meer bij van het lachen terwijl Legen zich omkleed. Nu we toch al zeiknat zijn en bovendien alleen maar een lendendoek aanhebben zwemmen we gewoon naar de overkant. Bij het omhoog klauteren floepen bij mij mijn ballen uit de lendendoek en weer komen we niet meer bij van het lachen. Helaas voor Damian stond hij eerste klas onder me naar boven te klauteren. Zo zie je maar weer, niets beters dan onderbroekenlol.

Helaas regent het pijpenstelen bij onze aankomst in het dorp en zit iedereen binnen, maar we hebben genoeg gelachen voor een hele week. De rest van de vakantie schieten we af en toe weer in de lach als we hieraan terugdenken.

In de middag vertrekken we weer naar Salappak.